Biblioteca Nacional Central de Florencia
![](https://cdn.statically.io/img/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c3/Biblioteca_Nazionale_Firenze_2008.jpg/300px-Biblioteca_Nazionale_Firenze_2008.jpg)
A Biblioteca Nacional Central de Florencia (en italiano Biblioteca Nazionale Centrale dei Firenze) é unha biblioteca pública nacional e unha das dúas bibliotecas centrais de Italia, xunto coa Biblioteca Nacional Central de Roma. Atópase en Florencia.
Historia[editar | editar a fonte]
A biblioteca foi fundada en 1714 cando Antonio Magliabecchi, un famoso erudito italiano, legou a súa colección completa de libros, que comprende aproximadamente 30.000 volumes, á cidade de Florencia. Dende 1743 requírese que unha copia de cada obra publicada na Toscana sexa cedida á biblioteca. Orixinalmente coñecida como a Magliabechiana, a biblioteca abriuse ao público en 1747. As súas propiedades combínanse coas da Biblioteca Palatina, en 1861, e en 1885, a biblioteca foi rebautizada como Biblioteca Nacional Central de Florencia, ou BNCF. Desde 1870, a biblioteca recolleu as copias de todas as publicacións italianas.
Desde 1935, as coleccións están aloxadas nun edificio deseñado por César Bazzaniu e Vincenzo Mazzei, situado ó longo do río Arno de Santa Cruz. Antes disto, atopábanse en varias salas da Galería dos Uffizi.
O Sistema Nacional de Bibliotecas (SBN), situado no BNCF, é responsable da automatización dos servizos de biblioteca e da indexación das explotacións nacionais.
O seu fondo bibliográfico consta de máis de cinco millóns de volumes, entre manuscritos, incunables, mapas xeográficos, partituras musicais e documentos autógrafos.[1]
![](https://cdn.statically.io/img/upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9f/National_Library_manuscripts_being_washed_in_Florence_after_the_1966_flood_of_the_Arno_-_UNESCO_-_PHOTO_0000001407_0001.tiff/lossy-page1-220px-National_Library_manuscripts_being_washed_in_Florence_after_the_1966_flood_of_the_Arno_-_UNESCO_-_PHOTO_0000001407_0001.tiff.jpg)
Lamentablemente, unha gran inundación do río Arno en 1966 danou case un terzo dos fondos da biblioteca, en especial, as súas publicacións periódicas e coleccións Magliabechi e Palatino. O Centro de Restauración estableceuse posteriormente, ó que se atribúe a recuperación de moitos obxectos de valor incalculable. Con todo, aínda queda moito traballo por facer, e algúns artigos perdéronse definitivamente.
Xoias bibliográficas[editar | editar a fonte]
- O manuscrito Sidereus Nuncius, de Galileo.[2]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "florencia.es". Consultado o 23 de novembro de 2012.
- ↑ «elmundo.es»
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Biblioteca Nacional Central de Florencia |