Przejdź do zawartości

Infrastruktura

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Infrastruktura – podstawowe urządzenia i systemy służące państwu, miastu lub innym obszarom, w tym usługi i urządzenia niezbędne do poprawnego funkcjonowania. Infrastruktura składa się z publicznych i prywatnych usprawnień fizycznych, takich jak drogi, koleje, mosty, tunele, zaopatrzenie w wodę, kanały ściekowe, sieci elektryczne i telekomunikacja (w tym łączność z Internetem i prędkości łączy szerokopasmowych).

Cechy infrastruktury

[edytuj | edytuj kod]
  1. służebny charakter – świadczy usługi dotyczące obsługi sfery produkcyjnej bądź konsumpcyjnej;
  2. bryłowatość urządzeń – oznacza, iż istnieje konieczność tworzenia całych obiektów od razu ze względu na kwestie ekonomiczne oraz technologiczne, nie da się ich budować etapami;
  3. wysoka kapitałochłonność – tworzenie urządzeń infrastruktury pociąga za sobą konieczność ponoszenia znacznych kosztów, które ze względu na bryłowatość zwracają się dopiero w długim okresie;
  4. skokowy sposób powstawania kosztów – oznacza, iż koszty infrastruktury rosną co pewien czas jako konsekwencja niepodzielności urządzeń infrastruktury
  5. długowieczność – czas użytkowania urządzeń infrastruktury jest bardzo długi;
  6. immobilność – nie da się przenosić urządzeń infrastruktury, zaś usługi świadczone przez urządzenia infrastruktury mogą być konsumowane na miejscu;
  7. urządzenia infrastruktury są względem siebie komplementarne, a nie substytucyjne.

Funkcje infrastruktury

[edytuj | edytuj kod]
  1. transferowa – stwarza warunki przepływu w przestrzeni dóbr, energii oraz ludzi;
  2. usługowa – zaspokaja popyt na usługi zgłaszany poprzez sfery produkcyjną oraz konsumpcyjną;
  3. integracyjna – kształtuje więź społeczną, ekonomiczną i informacyjną w układach regionalnych;
  4. lokalizacyjna – poziom rozwoju infrastruktury na danym terenie świadczy o poziomie jego atrakcyjności (dostępność sieci transportowej, energii, zasobów wodnych itp.);
  5. akceleracyjna – poziom zagospodarowania infrastrukturalnego stanowi przesłankę rozwoju gospodarczego określonych regionów; rezerwa potencjału infrastruktury stanowi istotny czynnik rozwoju gospodarczego danego obszaru.

Podział

[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja i podstawowy podział infrastruktury transportu

[edytuj | edytuj kod]

Dwa podstawowe rodzaje klasyfikacji:

  1. infrastruktura o charakterze przestrzennym: liniowa i punktowa
  2. infrastruktura gałęziowa

Podstawowy podział infrastruktury transportu

  • Podział według 1 rodzaju klasyfikacji:
    • liniowa sieć transportowa obejmująca: drogi kołowe; drogi kolejowe i drogi wodne śródlądowe.
    • punkty (węzły) transportowe: stacje kolejowe; terminale intermodalne; porty morskie; porty wodne śródlądowe; porty lotnicze; centra logistyczne; przejścia graniczne.
  • Podział według 2 rodzaju klasyfikacji:
    1. infrastruktura drogowa
    2. infrastruktura kolejowa
    3. infrastruktura morska
    4. infrastruktura wodna śródlądowa
    5. infrastruktura lotnicza

Elementy infrastruktury transportowej (liniowej i punktowej)

  1. Drogowa:
  2. Kolejowa:
  3. Morska:
    • morskie obszary brzegowe (przybrzeżne) – przyległe odcinki linii brzegowych,
    • port morski z infrastrukturą: budowle hydro-techniczne (np. tory podejściowe, kanały), nabrzeża, place utwardzone (do przeładunków, składowania, magazynowania, parkowania etc.), tory kolejowe, miejsca postojowe, doki.
  4. Wodna śródlądowa:
    • rzeki, kanały, jeziora i inne odcinki wodne specjalnie przystosowane do nawigacji,
    • urządzenia nawigacyjne i sygnalizacyjne (stałe oznakowania),
    • śluzy i stopnie wodne, tamy
    • porty wodne śródlądowe i infrastrukturą towarzyszącą.
  5. Lotnicza:
    • „korytarze powietrzne” (po zainstalowaniu naziemnych urządzeń prowadzenia, nadzoru i kontroli ruchu),
    • porty lotnicze z infrastrukturą, w tym pasy startowe,
    • urządzenia nadzoru i kontroli ruchu,
    • lądowiska

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]